ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ Για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς 12/9/2021 Με αφορμή την έναρξη του σχολικού έτους η Πανελλήνια Ένωση Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων απευθύνει θερμό καλωσόρισμα στα νέα μέλη της σχολικής μας κοινότητας, στους μαθητές που φέτος θα φοιτήσουν στην πρώτη γυμνασίου των μουσικών και καλλιτεχνικών σχολείων. Χαιρετίζουμε, επίσης, τους απόφοιτους των σχολείων μας, τους μαθητές που κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες κατά το τέλος του προηγούμενου σχολικού έτους πήραν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος που έφεραν σε αυτές. Για εμάς είναι οι ήρωες ενός αγώνα ενάντια στις αντιξοότητες αλλά και τις άδικες συνθήκες κάτω από τις οποίες κλήθηκαν να μελετήσουν και να λάβουν μέρος στην, έτσι κι αλλιώς, ιδιαίτερα αγχωτική και απαιτητική διαδικασία των εξετάσεων. Δύσκολες ήταν οι συνθήκες και για το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας κατά το διάστημα των τελευταίων δύο ετών. Σε περίοδο πανδημίας οι γονείς αναλάβαμε τις ευθύνες μας, προσπαθήσαμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας αλλά και το κοινωνικό σύνολο από την έκθεση στον κίνδυνο της μόλυνσης και μετάδοσης του ιού, υποστηρίξαμε από το υστέρημά μας την συνέχιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με την τηλεκπαίδευση, διενεργήσαμε οι ίδιοι τα απαιτούμενα self-test στα παιδιά μας. Επιστρέφουμε όμως σε ένα σχολείο το οποίο κάθε άλλο παρά καλύπτει τις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών μας αλλά και το δικαίωμα να αισθανόμαστε ασφαλείς για την υγεία τους. Επιστρέφουμε σε ένα σχολείο με εκπαιδευτικά κενά, χωρίς καμία πρόβλεψη για ενισχυτική διδασκαλία ώστε να καλυφθούν τα αναπόφευκτα εξαιτίας της πανδημίας μαθησιακά κενά, σε ένα σχολείο χωρίς μόνιμο, πλήρους ωραρίου και επαρκές προσωπικό καθαριότητας, χωρίς νοσηλευτές, ψυχολόγους και κοινωνιολόγους, χωρίς μέτρα για την αραίωση των μαθητών ανά τμήμα αλλά και στα μέσα μετακίνησής τους. Μιλάμε για ένα δημόσιο σχολείο το οποίο σύμφωνα με την νέα νομοθεσία θα πρέπει να αναζητά «χορηγούς - ευεργέτες» για να καλύψει τις ανάγκες του, ένα σχολείο που θα κατηγοριοποιεί τους μαθητές και τις εκπαιδευτικές μονάδες, ένα κατ’ ευφημισμόν δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα που μηχανεύεται τρόπους για να αποκλείσει τις οικονομικά αδύναμες λαϊκές οικογένειες να υποστηρίξουν με ίδια μέσα τις μαθησιακές ανάγκες των παιδιών τους (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, Τράπεζα Θεμάτων). Πρόκειται για ένα σχολείο με αυξανόμενες τις σχολικές δαπάνες που θα χρειαστεί να καλυφθούν από τους γονείς, οι οποίοι, μάλιστα, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο κύμα ακρίβειας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, επιστρέφουμε σε ένα σχολείο στο οποίο μετακυλήεται η ευθύνη της πολιτείας στους γονείς. Με την επίκληση της ατομικής ευθύνης, επιστημονικά αναγκαία εργαλεία όπως ο εμβολιασμός μετατρέπονται σε μέσα εξαναγκασμού και πεδίο αντιπαράθεσης, όταν πλέον είναι ξεκάθαρο πως το εμβόλιο από μόνο του δεν αρκεί ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η μετάδοση του ιού στην εκπαιδευτική κοινότητα. Το σχολείο που ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας, το σχολείο που τους αξίζει και καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες, είναι ένα αποκλειστικά δημόσιο, πραγματικά δωρεάν, ασφαλές, ουσιαστικά αναβαθμισμένο σχολείο. Είναι το σχολείο που θα παρέχει ισότιμη και ποιοτική γενική, καλλιτεχνική, αθλητική εκπαίδευση, ένα σχολείο που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μαζί με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς αγωνιζόμαστε ενωμένοι μέσα από τους συλλόγους μας αποφασιστικά και ανυποχώρητα για το σχολείο που δικαιούνται τα παιδιά μας. Μόνο έτσι «θα σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».